Rozdział XXXIX

Ohayo!

Po wzlotach i upadkach, po trudach i znojach pisania tej notki, ociekająca potem oddaję w wasze łapki rozdział XXXIX =3. Jeśli mam być szczera to naprawdę trudno było mi napisać ten rozdział. Po kilku nieudanych próbach rozpoczęcia go w jakikolwiek sensowny sposób po prostu się poddałam i postanowiłam dokończyć pierwszą część mojego drarry, co zaowocowało tym, że w dwa dni napisałam pięć rozdziałów TtB i opublikowałam prolog =3. Po waszych miłych, motywujących a zarazem subtelnie ponaglających komentarzach (które naprawdę, naprawdę kocham <3) postanowiłam wziąć się w garść i napisać dla was rozdział KnN, którego wyczekujecie chyba najbardziej z całej mojej twórczości =P.

Szczególne podziękowania kieruję do Hildy, Akemi, Eitheldur i Kasi. Naprawdę mi pomogłyście choć pewnie nawet nie zdajecie sobie z tego sprawy xD.

 

Wiem, że wszyscy oczekujecie tego zbliżenia Sasuke i Naruto ale postanowiłam porządnie przygotować naszego blondynka do tego pierwszego razu ;3. Siebie z resztą też więc od dwóch dni buszuję w necie i czytam same lemony żeby napisać dla was coś naprawdę fajnego ;3. A tym czasem wciskam wam, jak to nazywam, lemony zapychacze w postaci innych parringów. No ale wracając do sedna, chciałam powiedzieć, że na TO szczególne/właściwe/pikantne SasuNaru ;3 poczekacie jeszcze przez kilka rozdziałów =P.

Wybaczcie, że nie odpowiem na wasze komentarze ale naprawdę nie mam siły. Cały dzień ślęczę nad tym rozdziałem, więc moje odpowiedzi nie byłby jakoś wybitnie składne i zrozumiałe. Jutro postaram się dodać tutaj odpowiedzi a jeśli tego nie zrobię to odpowiem na wasze komentarze te spod rozdziału XXXVIII i te z bieżącego w następnej notce =3.

No ale już wystarczy tego mojego ględzenia i marudzenia ^^'. Życzę wam przyjemnej lektury =3.

* * *

- Głupia pipa – sarknął Gaara, odrzucając w bok swój telefon komórkowy. Neji rzucił mu zdziwione spojrzenie, klepiąc zrezygnowanego Lee po plecach. Po raz kolejny Sakura nie dała się nabrać na ich misternie ułożony plan.

- Gaara, nie łam się. To był głupi pomysł – Sai cmoknął rudowłosego w skroń, głaszcząc po plecach. – Mówiłem wam, że się na to nie nabierze. Może  jest głupia ale my na ogół nie zapraszamy jej z własnej woli na kawę – mruknął, sięgając po paczkę papierosów leżącą obok.

- Nie rusz! – krzyknął Kiba, rzucając się na Sai’a. – Moje! – uderzył Takahashi’ego w głowę, odbierając mu używkę. Sasuke westchnął i rzucił Sai’owi swoje papierosy. – Ty musisz być albo bardzo bogaty albo bardzo głupi, że rozdajesz ludziom fajki – skomentował Kiba.

- Raczej to drugie – powiedział Naruto, uśmiechając się szeroko.

- Co z nim jest nie tak? – zapytał nieoczekiwanie Gaara, wskazując na Lee stojącego na środku pokoju niczym eksponat w muzeum. Wszyscy zebrani, jak na zawołanie, spojrzeli na Rocka po czym skrzywili się możliwie jak najmniej widocznie.

- Lee, bardzo zależy ci na twoich włosach? – zapytał Neji, przykładając palec wskazujący do podbródka. Rock spojrzał na niego dziwnie po czym zagryzł dolną wargę. – Spokojnie, odpowiedz.

- Lubię je – odparł Rock, delikatnie się rumieniąc. – Wiem, że nie jest to najmodniejsza fryzura ale jest praktyczna – dodał skrępowany.

- A co byś powiedział na to żeby je trochę skrócić? – zaproponował Neji, patrząc na Lee z nadzieją. Rock odchrząknął, drepcąc nerwowo w miejscu.

- Myślę, że… że to by mi nie przeszkadzało – odpowiedział w końcu, przeczesując włosy palcami. Wszyscy poczuli dziwną ulgę. Naprawdę zaangażowali się w to zeswatanie Lee z Sakurą więc wiadomość, że Rock nie będzie stawiał większych oporów przed jakimikolwiek zmianami była pocieszająca. Neji zmrużył oczy po czym uśmiechnął się delikatnie.

- Gaara – Kiba dźgnął rudowłosego w żebra na co ten syknął, patrząc na szatyna z oburzeniem. – Znasz się na modzie więc może zmienić by ten zielony kombinezon na coś bardziej stylowego? – zaproponował.

- Myślę, że dałbym radę coś wymyślić – mruknął Gaara, patrząc uważnie na Lee. – Ale to dopiero po fryzjerze – dodał a Neji skinął głową.

- Dasz mi się obciąć czy wolisz iść do fryzjera? – zapytał Hyuuga, posyłając Lee pytające spojrzenie.

- A umiesz? – zapytał niepewnie Rock, patrząc z zaskoczeniem na długowłosego.

- W wakacje pracuję w zakładzie fryzjerskim – odparł szybko Neji, otwierając jedną z szufladek swojego biurka i wyjmując z niej swój sprzęt fryzjerski.

- W takim razie dam się obciąć tobie – zdecydował Lee na co Hyuuga uśmiechnął się w zadowoleniu. – Już?

- A chcesz później? – Neji sięgnął po gumkę i spiął włosy w wysoki kucyk. Kiba, siedzący na łóżku, obok Gaary, pisną dziwnie. No Sabaku posłał Inuzuce pytające spojrzenie.

- Strasznie mi się podoba w spiętych włosach – wyjaśnił szeptem Kiba.

- Właściwie to może być teraz – Lee uśmiechnął się szeroko a Neji wskazał mu drzwi łazienki. Rock skinął głową i zniknął za wskazanymi drzwiami.

- Sasuke, będziesz mi potrzebny – oznajmił Hyuuga na co Sasuke podniósł się z kanapy z dziwnie usatysfakcjonowaną miną.

- Ale nie jako model? – zapytał Kankuro, uśmiechając się złośliwie.

- Udam, że tego nie słyszałem – Uchiha, przechodząc obok uderzył No Sabaku w głowę za co, w odwecie, Kankuro klepną go w pośladek.

- Wracamy do was za godzinę – oznajmił Neji po czym zamknął za sobą drzwi łazienki.

- Chyba go nie zabiją, co nie? – zapytał Kiba jednak nikt nie zdążył mu odpowiedzieć gdyż drzwi łazienki otworzyły się gwałtownie.

- Zapomniałbym – w pokoju znów pojawił się Neji. – W lodówce są shake’i więc częstujcie się – powiedział po czym zniknął w łazience.

* * *

Kakashi położył głowę na kolanach Iruki, mrucząc coś pod nosem. Szatyn, czując ciężar na nogach oderwał wzrok od ekranu telewizora. Przez chwilę przypatrywał się szarowłosemu po czym powoli zsunął maskę z jego twarzy, odsłaniając niezadowoloną minę Hatake.

- O co chodzi? – zapytał, uśmiechając się pogodnie. Chyba pierwszy raz odkąd poznał Kakashi’ego nie dopisywał mu humor.

- Nie chce mi się jutro wracać do pracy – bąknął fizyk. Z tą naburmuszoną miną wyglądał jak obrażony dzieciak.

- Kakashi, nie zachowuj się jak dziecko – Iruka zaśmiał się, zsuwając z oka szarowłosego granatową przepaskę. – Za miesiąc zaczynają się wakacje i będziesz miał ich z głowy – wsunął palce w miękkie włosy Hatake na co ten mruknął niczym zadowolony kocur.

- Ale ja nie chcę mieć ich z głowy – przyznał Hatake. – Po prostu chciałbym żeby cały rok szkolny wyglądał jak ten obóz sportowy.

- Oh, naprawdę aż tak ich lubisz? – zapytał zaskoczony Iruka na co Kakashi przytaknął ruchem głowy. – Dlaczego?

- Sam nie wiem – mruknął fizyk, uśmiechając się szeroko. – Są fajni. Podoba mi się to, że mimo iż na początku prawie połowa z nich się nie lubiła to teraz mogą siedzieć obok siebie bez  zabijania się wzrokiem a nawet zaczęli się przyjaźnić. Po za tym jak na ich wiek są bardzo wyrozumiali. No i jakoś tak to wychodzi, że bez problemu mogę się z nimi dogadać i każdego z osobna bardzo lubię – odparł Kakashi.

- Więc dlaczego nie chcesz wracać do pracy? – zapytał podejrzliwie Iruka, pochylając się nad twarzą Hatake.

- Bo nie chcesz mi powiedzieć, że mnie kochasz – bąknął szarowłosy, robiąc smutną minę. Umino zaśmiał się cicho. Czasami Kakashi był niemożliwy. Zachowywał się jak dziecko.

- A więc tu cię boli? – mruknął szatyn po czym cmoknął fizyka w nos. – Kocham cię, Kakashi – powiedział na co Hatake uśmiechnął się szeroko. – Teraz już ci się chce? – zapytał a szarowłosy pokiwał przecząco głową. – Czego jeszcze ci brakuje do nabrania chęci?

- Myślę, że… seksu – odpowiedział Kakashi po czym uśmiechnął się łobuzersko. Iruka parsknął śmiechem, kręcąc w niedowierzaniu głową. Fizyk podniósł się i usiadł obok Umino, klepiąc zachęcająco swoje kolana. Matematyk, wciąż chichocząc usiadł na kolanach Kakashi’ego po czym złączył ich usta w leniwym pocałunku. Hatake, nie śpiesząc się wsunął ręce pod koszulę Iruki, podgryzając jego dolną wargę. Szatyn mruknął zadowolony, kiedy starszy zaczął bawić się jego sutkami, ugniatając je i podszczypując. Spletli swoje języki, walcząc o dominację. Iruka zsuną ręce z ramion Kakashi’ego na jego szyję po czym zaczął nieśpiesznie

rozpinać guziki jego koszuli, zsuwając usta na szyję i obojczyki fizyka. Podgryzał, lizał i ssał bladą skórę, delektując się cichymi pomrukami starszego mężczyzny. Docierając do ostatniego guzika, spojrzał w szare, wypełnione pożądanie, oczy Kakashi’ego.

- Naprawdę cię kocham – szepnął Iruka na co Hatake szybko wyswobodził się z koszuli i ujął w dłonie twarz szatyna, uśmiechając się czule.

- Ja ciebie też, kochanie – odparł szarowłosy po czym złożył na rozchylonych ustach Umino namiętny pocałunek. Przygryzł jego dolną wargę po czym zsunął usta na szyję matematyka. Zassał opaloną skórę, tworząc na niej ciemnoczerwony punkcik, który polizał i obsypał drobnymi pocałunkami. Sprawnie rozpiął koszulę Iruki i zsunął ją z jego ramion, podziwiając najmniejszy, odkryty skrawek złocistobrązowej skóry. Położył dłonie na delikatnej klatce piersiowej Iruki po czym przyłożył ucho do jego lewej piersi. Uśmiechnął się, słysząc spokojne bicie serca ukochanego.

- Kocham cię jak nigdy, nikogo – wyszeptał Kakashi po czym złożył na piersi szatyna delikatny pocałunek. Iruka wplótł palce w miękkie, srebrzyste włosy Hatake i cmoknął go w czoło, drugą ręką głaszcząc go po plecach. Kiedyś nawet przez myśl by mu nie przeszło, że Kakashi może być tak czuły i romantyczny. Szarowłosy zsunął dłonie niżej, na płaski brzuch Iruki. Zaraz za dłońmi podążyły jego usta, które delikatnie muskały ciepłą skórę. Kiedy jego dłonie dotarły do paska spodni młodszego, spojrzał pytająco w orzechowe oczy. Umino przytaknął ruchem głowy, dając kochankowi niewerbalne pozwolenie na wszystko co za chwilę się stanie. Kakashi rozpiął pasek a później spodnie szatyna, który wzdychał za każdym razem kiedy długie palce szarowłosego muskały jego pobudzoną męskość.

- Unieś się – szepnął Kakashi. Iruka oprał ręce o silne ramiona Hatake i wykonał polecenie, pomagając szarowłosemu zdjąć z siebie spodnie razem z bielizną. Fizyk ujął w dłoń sączący się członek młodszego i kciukiem zatoczył kilka kółeczek na wrażliwej, wilgotnej główce, wyrywając z ust Umino nieśmiały, cichy jęk. Iruka nie chcąc pozostawać dłużnym, sięgnął do krocza starszego i odnajdując zapięcie, rozpiął spodnie Kakashi’ego co spotkało się z cichym westchnieniem ulgi szarowłosego. Szatyn uśmiechnął się w zadowoleniu i zszedł z kolan Hatake, chwytając brzeg jego spodni.

- Do góry – zakomenderował a szarowłosy uniósł biodra, dobrowolnie pomagając Iruce, który zdjął z niego spodnie a po chwili także bieliznę.

- W łazience mam jakąś oliwkę – powiedział Kakashi, uśmiechając się łobuzerko. Umino zagryzł dolną wargę i zniknął za drzwiami łazienki aby po chwili pojawić się w pokoju z małą buteleczką w ręce i figlarnym uśmiechem na ustach. – Daj – Kakashi odebrał oliwkę od Iruki, który na powrót usiadł na jego kolanach. Odkorkował butelkę i bez ostrzeżenia wylał prawie połowę śliskiej cieczy na klatkę piersiową szatyna. Iruka pisnął, zaciskając palce na ramionach szarowłosego na co Kakashi parsknął śmiechem. – Zaraz będzie ci ciepło – poinformował po czym zaczął rozsmarowywać oliwkę po całym ciele Iruki. Westchnął głośno, rozkoszując się widokiem brązowej, błyszczącej skóry kochanka. – Jesteś piękny – szepnął i złożył na lekko opuchniętych ustach szatyna namiętny pocałunek. Iruka zachichotał, kiedy Kakashi go połaskotał. Miał straszliwe łaskotki tuż nad pośladkami. Hatake uśmiechnął szeroko, kiedy Iruka sięgną po butelkę i wylał trochę jej zawartości na ręce po czym zaczął rozsmarowywać oliwkę na jego torsie. Umino skupił swoją uwagę na twardych sutkach Kakashi’ego, które pokryte śliskim specyfikiem wymykały mu się spomiędzy palców. Oboje jęknęli kiedy ich męskości, przez przypadek, zetknęły się ze sobą, sprawiając, że przeszyła ich fala przyjemności.

- Chyba już wystarczy tej zabawy – mruknął Kakashi po czym sięgnął między pośladki Iruki i odnajdując ciasne wejście wsunął w nie dwa palce, sprawiając, że z ust Umino wyrwało się głośne westchnienie. Iruka sięgnął po buteleczkę i kiedy już uporał się z wyślizgującym mu się korkiem wylał resztę oliwki na męskość Kakashi’ego i zaczął rozcierać na niej śliską substancję. – Już? – zapytał Hatake na co Iruka przytaknął ruchem głowy. Chciał poczuć jak gorący członek fizyka rozdziera go od środka. Przełknął głośno ślinę, rzucając ostatnie spojrzenie wyprężonej, błyszczącej męskości szarowłosego po czym objął szyję starszego i uniósł biodra do góry aby po chwili zagłębić w swoim ciele twardego penisa. Jęknął przeciągle, kiedy męskość Kakashi’ego weszła w niego do końca. Zerknął spod przymkniętych powiek na twarz Hatke i uśmiechnął w zadowoleniu, widząc na niej pożądanie i rozkosz. Uniósł się do góry, wzdychając cicho. Musiał przyznać, że uwielbiał to uczucie wypełnienia. Kakashi położył dłonie na biodrach Iruki, kontrolując szybkość jego ruchów. Iruka jęcząc głośno, nabijał się na męskość Hatake coraz szybciej, dając im obojgu bezgraniczną rozkosz. Kakashi przyciągnął go bliżej, tak aby ich klatki piersiowe ocierały się o siebie, oferując dodatkowe bodźce i już po chwili orgazm ogarną ich w tym samym czasie, wyrywając z ich ust krzyki, które zostały stłumione niespodziewanym, pełnym miłości pocałunkiem. Iruka wtulił twarz w zagłębienie szyi Kakashi’ego, starając się uspokoić oddech.

- To… było naprawdę fajne – skomentował Hatake za co natychmiastowo oberwał po głowie. – To był komplement – oburzył się.

-  W twoim wykonaniu komplementy brzmią dziwnie – odparł Iruka, uśmiechając się szeroko. Zszedł z kolan szarowłosego, spoglądając krytycznie na dużą plamę po oliwce, która teraz ozdabiała czerwoną kanapę Kakashi’ego. – Do wyrzucenia – mruknął a fizyk przewrócił teatralnie oczami i położył się na sofie.

- Nawet w takich momentach nie możesz być mniej pedantyczny? – zapytał szarowłosy po czym pociągną Irukę za nogę tak, że szatyn wylądował na nim.

- Ała – jęknął Umino, układając się wygodniej i przy okazji kopiąc Kakashi’ego w łydkę. – Przeszkadza ci mój pedantyzm? – zapytał, kiedy już znalazł wygodną pozycję.

- Ależ skąd – odparł szybko Hatake, uśmiechając się szeroko. Nigdy nie wiadomo jak ten nieobliczany matematyk zareaguje. Iruka przez chwilę przypatrywał się twarzy kochanka po czym zaśmiał się cicho. – Hm?

- Kiedy się uśmiechasz, tutaj robią ci się takie urocze zmarszczki – wyjaśnił szatyn, dotykając zewnętrznego kącika oka fizyka.

- Czy ty sugerujesz, że jestem stary? – zapytał Kakashi, marszcząc brwi.

- Nie, sugeruję, że jesteś przystojny – burknął Iruka, posyłając szarowłosemu oburzone spojrzenie.

- Komplementy w twoim wykonaniu wcale nie brzmią lepiej od moich – stwierdził Hatake po czym oboje się roześmiali.

* * *

- Woah – szepnął Kiba, patrząc na zakłopotanego Lee stojącego na środku pokoju. – Ty mu to zrobiłeś? – zapytał, patrząc to na Neji’ego to na Rocka.

- Jest źle? – zapytał Lee. Nie wiedział jak odebrać milczenie wszystkich i pytanie Kiby. Naruto pokiwał przecząco głową i podał brunetowi lusterko. Rock zacisnął mocno powieki, nie będąc pewnym czy jest na to przygotowany po czym bardzo powoli otworzył oczy. Z wrażenia opadła mu szczęka. Patrzył w przeźroczystą taflę i nie był pewien czy na pewno widzi swoje odbicie. Nigdy nie pomyślałby, że fryzura może zmienić tak wiele. Z lustra patrzył na niego całkiem przystojny chłopak, o krótkich zmierzwionych włosach. Każdy odstawał w inną stronę ale to mu się podobało. Teraz jego fryzura była taka dynamiczna i pełna energii.

- I jak? – zapytał Neji, unosząc brwi. Ze zszokowanej miny Lee nie był w stanie wyczytać czy jego nowe włosy mu się podobają.

- Są… wspaniałe – powiedział Rock po czym uśmiechnął się szeroko do Hyuugi. – Dziękuję, Neji! Teraz czuję jak młodość mnie wypełnia! – wykrzyknął, zaciskając pięści.

- Mógłby skończyć tak mówić – szepnął Suigetsu do stojącego obok Sasuke. Brunet pokiwał przecząco głową.

- Nie chcemy zrobić z Lee kogoś innego tylko po prostu go… poprawić – wyjaśnił Uchiha, krzyżujące ręce na klatce piersiowej. – Z resztą niech mówi co chce. Sakura nie zwraca uwagi na takie „banały” – dodał.

- I co teraz? – zapytał Gaara, ciągnąc Rocka za kosmyk włosów. – Jutro pójdziemy na zakupy? – zaproponował na co Lee przytaknął energicznie. – Naruto, pójdziesz z nami? – zapytał a Uzumaki uśmiechnął się szeroko w odpowiedzi. – To teraz trzeba by załatwić żeby się spotkali, no nie?

- Tak i ja już wiem jak to zrobić – powiedział Sai, wstając z kanapy. Wszyscy spojrzeli na niego zdziwieni. – Muszę pogadać z Ino – dodał jakby to miało wszystko wyjaśnić po czym wyszedł z pokoju.

- A na cholerę mu Ino? – zapytał Kiba ale w odpowiedzi otrzymał tylko zdezorientowane spojrzenia.

* * *

Temari spojrzała z zamyśleniem na Tayuyę, siedzącą na parapecie okna z papierosem w ustach. Po ostatnim pocałunku między nimi nic się nie zmieniło. Kompletnie nic. Temari nadal nie wiedziała co jej przyjaciółka o tym myśli ani nawet czy różowowłosa w jakikolwiek sposób odwzajemnia jej pokrętne uczucia. Westchnęła, zwracając tym uwagę Yoshizaki.

- Znowu o tym myślisz? – zapytała Tayuya, gasząc papierosa. Temari posłała jej pytające spojrzenie. – O tym, że… się we mnie zakochałaś – wyjaśniła, zeskakując z parapetu. Podeszła do blondynki i usiadła obok niej, obejmując ją ramieniem.

- Po prostu chciałabym wiedzieć czy mam u ciebie jakieś szanse – powiedziała No Sabaku. – Rozumiem, że możesz nie odwzajemniać moich uczuć ale taka niepewność jest frustrująca – wyznała.

- Spoko – Tayuya, zdjęła z głowy swoją baseballówkę i uśmiechnęła się szeroko. – Jestem bi – powiedziała jakby to miała wyjaśnić co czuję. – Wiesz, jestem trochę nie dojrzała i raczej nigdy nie angażowałam się emocjonalnie w jakikolwiek związek ale… lubię cię i myślę, że dałabym radę więc daj mi trochę czasu, okay? – zapytała po czym cmoknęła blondynkę w policzek.

- Tayuya – Temari uśmiechnęła się delikatnie. Naprawdę uwielbiała tą dziewczynę. – Kocham cię – wyznała a Yoshizaki zamrugała zabawnie.

* * *

- I co? – Gaara odłożył gazetę, posyłając Sai’owi ponaglające spojrzenie. Brunet uśmiechnął się szeroko po czym powoli podszedł do rudowłosego.

- Załatwiłem – odparł krótko Takahashi, wplatając palce w miękkie włosy No Sabaku. Zamrugał zabawnie kiedy jadeitowe oczy Gaary, spojrzały na niego z dołu. – Jutro Sakura spotka się z Lee. Dokładnie o osiemnastej na szkolnym dziedzińcu – dodał.

- Jak to zrobiłeś, bystrzaku? – zapytał rudowłosy, kładąc dłonie na biodrach bruneta. Sai pochylił się nad chłopakiem i złączył ich usta w krótkim jednak czułym pocałunku.

- Powiedziałem Ino żeby poinformowała Haruno o tym, że  jutro wybieramy się na shake’i. Oczywiście Ino od razu załapała o co chodzi i dodała kilka swoich kwestii więc było jak najbardziej realistycznie – wyjaśnił po czym cmoknął Gaarę w czubek nosa.

- Dobry jesteś – mruknął No Sabaku, wstając z kanapy. Uśmiechając się figlarnie, objął szyję bruneta i polizał jego dolną wargę.

- Nie dobry, najlepszy – poprawił go Sai. – I nie tylko w tym – dodał.

- Tak? A w czym jeszcze? – Gaara podjął werbalną grę Takahashi’ego. Brunet objął go w pasie, przyciągając do siebie bliżej.

- A chcesz wiedzieć? – zapytał Sai, wsuwając dłoń pod koszulkę Gaary.

- Nawet nie wiesz jak bardzo – mruknął rudowłosy, zsuwając ręce na ramiona bruneta. Takahashi uśmiechnął się szeroko, wiedząc co No Sabaku chce zrobić. Przesunął dłonie wyżej, na łopatki, a później przesunął je do przodu, natrafiając na stwardniałe sutki.

- Wydaje mi się, że wiem – odpowiedział Sai po czym delikatnie wybił biodra w przód tak, że ich twarde krocza otarły się o siebie. – A raczej czuję.

- W takim razie… - Gaara przerwał, zagryzając dolną wargę i przesuwając dłonie, wzdłuż boków tułowia bruneta, na biodra - …zrób coś z tym –dokończył, sprawnie rozpinając rozporek spodni Sai’a.

- Jesteś niegrzeczny – mruknął Takahashi i pchnął rudowłosego na kanapę, brutalnie wpijając się w jego usta. Nagle z podniecającej i spokojnej gry słownej przeszli do chaotycznego szamotania się z ubraniami, szczypania, lizania i drapania się nawzajem w walce o dominację. W końcu Sai przyszpilił Gaarę do materaca kanapy, klęcząc między jego udami. Położył dłoń na jego szyi i patrząc na niego wyzywająco zaczął zsuwać ją niżej. Na klatę piersiową, zahaczając o sutki, poprzez brzuch, na krótką chwilę zatrzymując się na pępku, aby zatoczyć wokół niego kilka kółeczek palcem wskazującym i dotrzeć do podbrzusza, na którym blada dłoń zniknęła pod czarnym materiałem bokserek, chwytając twardą męskość. Gaara jękną cicho a jego biodra wyrwały się do przodu. Sai uśmiechnął się z satysfakcją, zdejmując bieliznę rudowłosego i tym samym, uwalniając spragnionego dotyku, sączącego się penisa.

- Sai, wiem, że jesteś najlepszy i pewnie masz swój mały, misternie uknuty plan ale czy mógłbyś się trochę pośpieszyć i ominąć kilka jego punktów najlepiej tak aby od razu przejść do ostatniego głoszącego „orgazm”? – zapytał Gaara a Sai zaśmiał się cicho.

- Myślę, że mógłbym przejść do punktu „wejście w twoje cudowne ciało” – odparł, uśmiechając się szeroko i zdejmując swoją bieliznę.

- W takim razie śmiało, bierz się do roboty – pośpieszył go rudowłosy, zarzucając ręce na jego szyję i przyciągając do siebie. Sai chwycił w dłoń swoją męskość, przystawiając ją do ciasnego wejścia Gaary. Niepewnie spojrzał w oczy chłopaka. – Nic mi nie będzie – uspokoił go No Sabaku. Sai odchrząknął cicho po czym wbił się w ciało rudowłosego jednym, szybkim ruchem. Gaara krzyknął, zaciskając mocno powieki. Nie, nie bolało. Takahashi brutalnie trafiając w prostatę No Sabaku sprawił, że rudowłosy o mało nie doszedł. Sai chciał się wycofać, widząc, że coś jest nie tak, jednak rudowłosy oplótł jego biodra nogami, nie pozwalając mu na to.

- Gaara, jeśli cię boli to daj mi…

- Zamknij się – syknął No Sabaku, nie dając dokończyć kochankowi. – Jest dobrze tylko… poczekaj chwilę – powiedział, przyciągając Sai’a bliżej. Poruszył delikatnie biodrami, sprawiając, że ciało bruneta przeszły fale gorąca.  – Dobra, już – szepnął na co Takahashi wznowił pchnięcia. Mimo wielkiej ochoty wbicia się w to jedwabiste, gorące i ciasne wnętrze poruszał się powoli, nie chcąc sprawić Gaarze bólu. Uważnie śledził każdy grymas jego twarzy. Kiedy po raz kolejny uderzył w czuły punkt Gaary, rudowłosy jęknął przeciągle a Sai przyspieszył i pogłębił pchnięcia, wyrywając z ust kochanka kolejne jęki i westchnienia.

- Oh… mocniej – wysapał Gaara, chowając twarz w zagłębieniu szyi Sai’a. Brunet bez sprzeciwów wykonał polecenie i już po chwili doprowadził ich obu do szczytu.

- Gaara – sapnął brunet, opadając na kochanka. Rudowłosy mruknął pytająco po czym zrzucił z siebie Takahashi’ego co zakończyło się twardym lądowaniem na podłodze. – Ała – syknął Sai, rozcierając bolące plecy. – Chciałem powiedzieć, że cię kocham ale zmieniłem zdanie.

- Ja ciebie też – Gaara uśmiechnął się słodko po czym rozłożył się wygodniej na kanapie.

- Nie lubię cię – bąknął Sai po czym wstał, cmoknął rudowłosego w policzek i położył się obok niego. – Gruby jesteś.

- To nie ja tylko ty – mruknął rudowłosy, dźgając bruneta w żebra.

* * *

- Ciekaw jestem jak to się uda! – krzyknął Naruto do Sasuke, który już od kilku dni praktycznie cały dzień spędzał w kuchni.

- Co? – zapytał Sasuke, zalewając wrzątkiem ramen, który zażyczył sobie Uzumaki.

- Co?! – krzyknął Naruto, który nie dosłyszał co powiedział Uchiha. Podszedł do drzwi i krytycznym spojrzeniem obrzucił swoje dzieło. Uśmiechnął się szeroko i z zadowoleniem zamknął drzwi.

- Pytałem co ma się udać? – powtórzył Sasuke, siadając na kanapie.

- Mów głośniej kiedy jestem na górze – upomniał go Naruto, stając na dole schodów. Podrapał się nerwowo po potylicy, kiedy brunet rzucił mu obojętne spojrzenie. Musi kiedyś do tego przywyknąć. – A udać ma się sprawa z Lee i Sakurą – wyjaśnił na co Sasuke mruknął coś pod nosem, otwierając gazetę.

- Nie chce mi się krzyczeć, młotku. A z Lee pewnie będzie dobrze – odparł Uchiha po chwili, krępującej dla Naruto, ciszy. – Ramen będzie gotowy za jakieś dziesięć minut – dodał, przypominając sobie o kolacji.

- A jeśli jestem głodny już teraz? – zapytał blondyn, jak mu się wydawało, ponętnym głosem. Sasuke zmarszczył brwi, taksując Uzumaki’ego spojrzeniem. Naruto zagryzł dolną wargę, czekając na reakcję Uchihy.

- To coś zjedz, wiesz gdzie jest lodówka – odpowiedział brunet na co Naruto prychną ostentacyjnie. Mógł się spodziewać, że Sasuke nie rozumie takich werbalnych gierek. Uzumaki’emu przypomniały się słowa Kiby. „Typowy facet. Jemu trzeba prosto i wyraźnie”. Westchnął, zwracając na siebie uwagę Sasuke.

- Ale… no chodź – powiedział w końcu, wchodząc po schodach na górę. Twardniejąca męskość nieprzyjemnie ocierała się o jego ciasne spodnie. Uchiha burknął coś pod nosem po czym z ociąganiem wstał z kanapy i ruszył za blondynem.

- I? – zapytał Sasuke, unosząc brwi, kiedy stanął obok blondyna przed zamkniętymi drzwiami swojego pokoju.

- Patrz i się ucz, bo jak nie to patelnią w łeb – warknął Naruto i otworzył drzwi. Uchiha zajrzał do środka. Na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło, no może było trochę czyściej i ubrania były w szafie a nie na podłodze, ale kiedy jego wzrok spoczął w okolicach łóżka szczerze się zdziwił. Obok łóżka, na szafce nocnej, parapecie i szafie porozstawiane były zapachowe świece, rozsiewające po pokoju zapach wanilii. Sasuke spojrzał pytająco na Naruto ale po chwili jego wzrok zsunął się na rozpięte spodnie blondyna, w których tkwił twardy członek.

- Teraz rozumiem – powiedział Uchiha, wciąż jeszcze zaskoczony. Zamrugał szybko, kilka razy, odganiając szok po czym uśmiechnął się kącikiem ust. – Naprawdę chcesz? – zapytał, obejmując Naruto w pasie i przyciągając do siebie. Lekko zarumieniony blondyn skinął głową. – W takim razie wchodź, napalona bestio – mruknął, uchylając szerzej drzwi. Naruto szybko wszedł do środka i zakłopotany stanął na środku pokoju, czekając na polecenia Sasuke. Brunet zamknął za sobą drzwi i spojrzał z rozbawieniem na Naruto. – No? – ponaglił go.

- Ale… ty… Sasuke! – jęknął Uzumaki, robiąc smutną minę na co Uchiha roześmiał się dźwięcznie, podchodząc do niego bliżej.

- Oj, chodź tu – przygarnął do siebie blondyna, cmokając go w czubek głowy. – Na pewno tego chcesz? – zapytał, patrząc w lazurowe oczy Naruto.

- A ty nie? – zapytał zmartwiony Uzumaki, ignorując pytanie bruneta. Sasuke westchnął cicho, kierując spojrzenie na sufit. – Jak nie to po prostu powiedz – szepną blondyn, wtulając twarz w zagłębienie szyi Uchihy.

- Naru, to nie tak, że nie chcę – odparł Sasuke, przytulając Naruto mocniej. – Ja po prostu chcę żebyś był pewny tego co robisz. Nie ponaglam cię ani na ciebie nie na ciskam, bo mimo wszystko i jakby do tego nie podejść to poważna sprawa, której toku później nie da się zmienić i nie chcę żebyś się zmuszał. Ja sam zdecydowałem się na to za szybko, stanowczo za szybko i na pewno z nieodpowiednią osobą więc wiem, że później naprawdę można tego żałować – wyjaśnił. – Nie możesz do tego podchodzić tak, że Kiba już to zrobił, Gaara już to zrobił i nawet Shikamaru. Nie tak to działa. Jeśli nie jesteś pewien, że jesteś gotowy i jeśli choćby przez chwilę się wahasz to wież mi, że lepiej poczekać. Masz czas, Naruto. Naprawdę dużo czasu i jeśli już będziesz pewien to mi powiedz a ja na pewno ci nie odmówię – dokończył po czym złożył na czole blondyna czuły pocałunek. – No więc?

- Em, sam nie wiem… - mruknął Naruto. – Ale wiesz co? – zapytał, uśmiechając się szeroko. Sasuke spojrzał na niego pytająco. – Pierwszy raz powiedziałeś do mnie „Naru” – powiedział na co Uchiha prychnął rozbawiony, przewracając teatralnie oczami. – A co do… tych spraw, to pewnie masz rację ale ja czasami… - Naruto przerwał, nie wiedząc jak ubrać myśli w słowa - …czasami naprawdę nie wyrabiam – dokończył marszcząc brwi i wyrywając z usta Sasuke salwę śmiechu. – No co?

- Nic – brunet pogłaskał go po pośladku. – To normalnie, Naruto. Ja też czasami nie wyrabiam – wyjaśnił, uśmiechając się ciepło po czym zerknął podejrzliwie na brzuch Uzumaki’ego, kiedy w pokoju rozległo się głośne burczenie. – To twój brzuch, prawda? – zapytał na co blondyn przytaknął uśmiechając się szeroko. – Chodź po ten ramen, bo ci makaron rozmięknie – Sasuke chwycił Naruto za rękę i wyprowadził z pokoju.

- Uh, nie lubię – skomentował Uzumaki, ściskając mocniej dłoń Uchihy. – Sasuke? – zapytał a brunet spojrzał na niego pytająco. – Kocham cię – cmoknął Sasuke w usta po czym zniknął w kuchni, zapinając spodnie.

- Ja ciebie też, Młotku – brunet pokręcił niedowierzająco głową i na powrót usiadł na kanapie. Jednak tym razem z szerokim uśmiechem na ustach.