Rozdział XXXVIII

Ohayo!

A oto i kolejny rozdział =3! Ostatnio musicie czekać na notki trochę dłużej =/ ale wakacje się kończą T_T więc zebrało mi się na imprezowanie i czasami trudno mi się w sobie zebrać żeby coś napisać. Ale jak już zacznę tworzyć to nie mogę skończyć. W ramach zadość uczynienia rozdział dziewięciostronicowy, zaopatrzony w dwa lemony ;3.

Straciłam moją betę, Yukami, której bardzo dziękuję za cenne rady i za podjęcie się tego zadania ;*. Dopóki nie znajdę innej bety, rozdziały będą niepoprawiane. Tym samym ogłaszam, że jeśli ktoś chciałby spróbować podjąć się tego zadania to proszę o kontakt ze mną, najlepiej na gg =3.

Co do mojego one-shota, na drugim blogu, to nie wiem czy cieszy się on tak niewielkim zainteresowaniem czy po prostu tylko dwie osoby postanowiły go skomentować. Nie ukrywam, że przykro mi z tego powodu no ale bywa. W każdym bądź razie zachęcam do przeczytania i komentowania, bo wydaje mi się, że jest całkiem fajny i ciekawy =3.

Rozdział dedykowany Eitheldur, która w momencie krytycznym (wen zrobił sobie krótkie wakacje >_<) podniosła mnie na duchu swoim komentarzem, pisząc [cytuję]: "...ogólnie chcę Ci powiedzieć, że sięgając do jakiegokolwiek Twojego dzieła wiem, że się nie zawiodę i zawsze mi się spodoba za co jedno, ogromne: DZIĘKUJĘ! <3". Takie komentarze na prawdę podnoszą na duchu, dodają otuchy i dają autorowi pewność, że nie pisze sam dla siebie =3. Ten komentarz wprowadził mnie w tak błogi nastrój, że od razu zabrałam się za pisanie a więc dziękuję <3.

Hilda - Oczywiście, że nie zrobię z Asumy panienki, nie ma mowy. Sarutobi po prostu jest bardzo specyficznym człowiekiem i chciałam pokazać, że mimo iż zawsze jest silny i męski to jednak w głębi jest wrażliwy i np. filmy romantyczne potrafią go wzruszyć, wywołując tak skrajne zachowania jak płacz. Cieszę się, że się podobał, bo nieźle namęczyłam się przy tej ostatniej scenie =P. W ostatnim komentarzu miałaś do mnie pewną prośbę, więc powiem ci teraz jedynie to, że ją spełniłam =3. Domyślisz się o co chodzi pewnie wtedy kiedy dotrzesz do końca rozdziału ;3. A no i dziękuję za skomentowanie mojego one-shota. Bardzo mnie cieszy, że ci się spodobał i dziękuje, że poinformowałaś mnie o tym, że anonimowi użytkownicy nie mogą dodawać komentarzy. Wypadło mi to z głowy i gdyby nie ty to nie zmieniłabym tego ^^'.

XYZ - Cieszę się, że ci się podobało i że udało mi się cię wzruszyć ^w^. 

HoshiA Karano - Ojej, dzięki za życzenia. Pomysły i wena na pewno mi się przydadzą xD. Cieszę się, że ci się podobało. Sama zastanawiałam się przez chwilę czy tak krzywdzić biednego Naruto no ale... Itachi musiał mieć jakąś misję specjalną xP.

Kasia - Iruka to Iruka, mimo, że się zmienił to wciąż pozostanie w nim ta cząstka złego nauczyciela matematyki przez co Kakashi od czasu do czasu może dostać po głowie xD. Prosiłaś i ja tą prośbę spełniłam a domyślisz się o co chodzi kiedy dotrzesz do końca rozdziału ;3.

Basia - W Iruce zawsze pozostanie cząstka nauczyciela matmy przez co Kakashi może od czasu do czasu obrywać książkami, biedaczek xD. Przez długi czas zastanawiałam się czy tak krzywdzić Naruto ale uznałam, że Itachi musi dostać jakieś zadanie specjalne xD. A więc twoja wizja kolacji w domu Uchihów jest bardzo słuszna. Blondyni trzymają sztamę xD.

Eitheldur - Oh! Ale narobiłaś mi ochoty na czerwonego Desperadosa i pączki xD! Cały dzień zmagałam się z pójściem do sklepu i nakupieniem tylu pączków i Desperadosów ile się da xD!

Akemi - Ojejku, dziękuję =3. Twój komentarz bardzo mnie ucieszył, bo nigdy nie mam pewności co do opisów swoich lemonów ^^'. Zawsze zastanawiam się czy nie jest czegoś za dużo, za mało czy wszystko w porządku. Naprawdę dzięki za ten komentarz ;*. Uff, dziękuję, że odpuszczasz Suigetsu! Oh... no tak! Na nowym blogu dodałam ten super obrazek z myślą o tobie <3!

Glloria - Ale mnie zaskoczyłaś! Oczywiście, że ci wybaczam, kochana. Cieszę się, że wróciłaś <3! Naprawdę bardzo, bardzo się ucieszyłam kiedy zobaczyłam twój komentarz. Muszę przyznać, że tęskniłam! Zgadzam się z twoją opinią. Blogspot jest bezproblemowy i faktycznie można pokazać bloga z ładnej strony graficznej =3. Cieszę się, że poprawiłam ci nastrój wesołym zakończeniem poprzedniego rozdziału. Faktycznie szkoda by było twoich długich włosów =3. Też prawda co do tego podsłuchiwania, powiem ci, że mądre rzeczy gadasz <3. Ja też bardzo lubię Simple Plan a więc mamy coś wspólnego ^w^. Oh, nie wiem, intuicja i przeczucie. Bruneci cieszą się takim powodzeniem xP. Jeszcze raz bardzo się cieszę, że wróciłaś, Synu Marnotrawny xD.

Dilla-chan - Cieszę się, że tak wbijam się w twój gust ^w^. Moja droga, wątek hetero powoli zaczynam wprowadzać, co w dzisiejszym rozdziale będziesz mogła zauważyć =3.

Dominika - Wydaje mi się, że wcześniej nie komentowałaś, tak więc witam cię na moim blogu =3. Cieszę się, że opowiadanie przypadło ci do gustu ^w^.

Kaori-chan - A no, wiesz już, że Kiba to agent specjalny więc takie wpadki to u niego norma xD. Prawda, że Kankuro jest kochany? <3 Twój tata też płacze na Dirty Dancing?! Zupełnie jak mój xD. Cieszę się, że podobało ci sie to wyznanie miłości, bo przez cały dzień zastanawiałam się jak do niego dotrzeć aż w końcu wpadałam na to, że mam do dyspozycji Itasia i jemu też mogę dać jakaś misję specjalną xD.

* * *

- Neji – jękną Kiba, zwisając z łóżka głową w dół. Hyuuga posłał szatynowi pytające spojrzenie. – Nudzi mi się – mruknął, łapiąc Akamaru i sadzając go na swoim brzuchu.

- Ki – westchnął długowłosy. Odkąd wrócili do Tokio Kiba całymi dniami jęczał, że mu się nudzi. – Znajdź sobie jakieś zajęcie. Kiedyś ci się nie nudziło – wstał z kanapy, sięgając po kubek stojący na małym stoliku.

- Ale to już nie to samo, misiaczku – Inuzuka położył psa na poduszce i przeturlał się na brzuch, nie spuszczając wzroku z Neji’ego, który nalewał sobie kawy.

- Ja ci zaraz dam misiaczka – Hyuuga zaśmiał się cicho, siadając na kanapie. Sięgną po książkę, kubek odstawił na stolik i rozsiadając się wygodnie i mogłoby się wydawać, że zatopił się w lekturze. – Dlaczego nie to samo? – zapytał niespodziewanie. Kiba spojrzał na niego nieco zdziwiony po czym zszedł z łóżka i usiadł obok bruneta.

- No bo tam był ocean, las, piasek, Iruka nas nie uczył, Kakashi miał nas kompletnie w dupie… no i były te fajne skały i wzniesienia – wyjaśnił z cierpiętniczą minął. – A tu…pff, jedyne wzniesienia jakie tu są to cycki Tsunade – mruknął, sięgając po kubek Neji’ego. Hyuuga parsknął śmiechem. Naprawdę Kiba czasami go rozbrajał. – Fe, czarna – Inuzuka odstawił kubek, mlaskając cicho. – A po za wzniesieniami w postaci gruczołów mlecznych naszej kochanej dyrektorki to reszta nie ma żadnego odniesienia – bąknął, wydymając policzki. – Mam pływać w fontannie? – Neji objął go ramieniem w pasie, cmokając w skroń.

- Nie martw się, słonko – mruknął, odkładając książkę. Z marudzącym Kibą u boku na pewno jej nie przeczyta. – Pojedziemy do Kushiro, gadałem już z kilkoma osobami i nie ma problemu. W wakacje wynajmiemy całą plażę i będziemy tam siedzieć ile wlezie.

- Naprawdę? Z kim rozmawiałeś? Kto pojedzie? Nie dziewczyny, prawda? – Kiba stanowczo ożywił się, wdrapując się Neji’emu na kolana. – No powiedz – ponaglił długowłosego, uśmiechając się szeroko. Hyuuga objął szatyna w pasie, cmokając w czubek lekko zadartego nosa.

- Z Sasuke i Shino. Powiedzieli, że są jak najbardziej za. Pojadą te osoby, które zaprosimy a jeśli nie chcesz dziewczyn to ich nie będzie – Odparł Neji po czym przysunął się do szyi Kiby i zaczął obsypywać ją delikatnymi muśnięciami.

- A dlaczego akurat Sasuke i Shino? – zapytał Inuzuka, wplatając palce w długie włosy Hyuugi. Brunet mruknął, wodząc nosem po policzku szatyna.

- Bo sytuacja finansowa innych uczniów jest raczej… żeby nikogo nie obrazić… nie ciekawa, sam z resztą wiesz. A ja, Shino i Sasuke mamy ten przywilej, że pochodzimy z bogatych rodzin a nasi rodzice bardziej skąpią nam swojego towarzystwa niż pieniędzy więc my nie będziemy mieli problemu ze sfinansowaniem takiego wypadu – wyjaśnił, wsuwając dłonie pod koszulkę Kiby. - Mam na ciebie straszną ochotę.

- No to nie gadaj tylko bierz się do roboty, misiu – zaśmiał się Inuzuka po czym zdjął koszulkę. Neji zsunął usta na obojczyk Kiby, po czym polizał brązową skórę. Uwielbiał kolor skóry szatyna. Kojarzył mu się z czekoladą.

- Chłopaki mam wspaniały pomysł! – do pokoju nagle wtargną szczerzący się wesoło Kankuro z Gaarą u boku. Kiedy zauważył dopierających się do siebie chłopaków, odchrząkną cicho. – Sorry – bąknął, kiedy spoczęły na nim mlecznobiałe tęczówki przepełnione nienawiścią i orzechowe miotające gromy.

- Nie łaska zapukać? – warknął Kiba, schodząc z kolan długowłosego. – Jaki masz pomysł? – sarknął, ubierając koszulkę.

- Jeszcze raz przepraszam – mruknął Kankuro, uśmiechając się przepraszająco. – Pomyślałem, że moglibyśmy pójść do łaźni skoro mamy wolne – wyjaśnił a na twarzy Inuzuki pojawił się szeroki uśmiech.

- To nie jest zły pomysł – stwierdził Kiba na co Neji jęknął cierpiętniczo po czym zaczął mruczeć coś pod nosem. – Spokojnie misiu, jeszcze to dzisiaj załatwimy – mruknął zmysłowo, uśmiechając się figlarnie.

- Tylko nie ma Naru – bąkną Gaara. Blondyna nie było jedynie dwa dni ale bez Naruto to już nie to samo. – I Sasuke – dodał po chwili zamyślenia. Bez Uchihy to także już nie to samo.

- Racja, zadzwonię po nich – mruknął Kiba, wyjmując spod poduszki swój czerwony telefon.

* * *

- Ohh, jak mi dobrze! – westchnął Gaara, zanurzając się w wodzie po samą brodę. Sai posłał rudowłosemu oburzone spojrzenie na co Kiba parsknął śmiechem.

- Nie mówi tak podczas bzykanka, co nie? – zapytał Inuzuka za co natychmiast został ochlapany. – No co?!

- Właśnie, że mówi – sarknął Sai, obejmując Gaarę w pasie. – Prawda? – zapytał na co No Sabaku przewrócił teatralnie oczami po czym przytaknął, protekcjonalnie klepiąc Takahashi’ego po ramieniu.

- Widzę, że wam się układa – Neji zarzucił rękę na barki Sasuke, szepcząc mu do ucha. Uchiha przytaknął ruchem głowy, uśmiechając się zawadiacko. – Co zrobiłeś?

- Itachi i takie tam, rozumiesz? – odparł, także szeptem. Neji przytaknął, uśmiechając się delikatnie. Że też wcześniej nie wpadł na to, że Itachi jest ekspertem w załatwianiu takich spraw, szczególnie kiedy chodzi o Sasuke.

- Ale jeszcze z nim tego nie robiłeś? – zapytał po chwili ciszy na co Sasuke pokiwał przecząco głową. – Ale myślałem…

- Ej! Co wy tu romansujecie?! – krzyknął nagle Naruto, przerywając Uchisze i wpychając się między niego a Hyuugę. – On jest mój. Ty masz tam swojego – sarknął, wskazując na Kibę, który kłócił się z Sai’em. Neji i Sasuke parsknęli śmiechem. – Nie ma się z czego śmiać – Naruto uśmiechnął się szeroko, łapiąc Uchihę za nadgarstki i kładąc jego dłonie na swoich biodrach. – Tu się kroi coś poważnego i ja to czuję – oświadczył wszystko wiedzącym tonem.

- Bardzo poważne – mruknął Sasuke, składając na szyi blondyna szybkiego całusa. Naruto zmierzył go podejrzliwym spojrzeniem, nie rozumiejąc o co mu chodzi.

- Wynoś się stąd ty, zboczeńcu! – w łaźni nagle pojawiła się Sakura, pchając przed sobą Lee. Brunet próbował coś powiedzieć jednak Haruno nie dała mu dojść do głosu. – Jesteś okropny, obrzydliwy! – uderzyła Rocka w głowę po czym zmierzyła oniemiałych chłopaków wściekłym spojrzeniem. – Wszyscy jesteście okropni! – wykrzyknęła po czym szybko wyszła. Postanowili pójść do łaźni całą klasą co, jak widać, nie było najlepszym pomysłem. Początkowo nie brali Sakury pod uwagę jednak Ino i Tenten nalegały aby zabrać i ją a chłopacy w końcu ulegli, co nie skutkuje dobrze.

- Co się stało, Lee? – zapytał łagodnie Neji, kiedy podłamany brunet zanurzył się w wodzie, obok Kiby.

- Przypadkowo wpadłem na Sakurę-san, kiedy wychodziłem z szatni. To był naprawdę przypadek. Przeprosiłem ją ale ona zaczęła wyzywać mnie od zboczeńców… z resztą sami słyszeliście – wyjaśnił smutno Rock. Chyba nikt nigdy nie widział go tak zmartwionego. Lee zawsze pałał energią i dobrym humorem a na jego twarzy zawsze tkwił szeroki uśmiech. Czyżby wyzwiska Haruno aż tak go dotknęły?

- Nie przejmuj się Lee – Kiba objął ramiona bruneta, chcąc dodać mu otuchy. – To głupia dziewucha a ty jesteś naprawdę fajny – powiedział, uśmiechając się ciepło. Rock uniósł głowę i spojrzał na twarze swoich znajomych. Każdy patrzył na niego i uśmiechał się ciepło. Nawet Sasuke. Teraz poczuł się jak wśród przyjaciół, których nigdy nie miał. To było bardzo miłe uczucie jednak… Sakura.

- Ale ja ją kocham – wyznał, uznając, że im może powiedzieć wszystko. Nawet jeśli nie lubią Haruno i jeśli uważają jego miłość do niej za głupotę to i tak będą go wspierać i pomagać. Przez chwilę w łaźni panowała kompletna cisza. – Wiem, że pewnie uważacie to za głupie. Nie znam jej a po za tym jest arogancka, egoistyczna i… tak dalej ale… nie wiem co w niej jest. Po prostu się w niej zakochałem i nie wiem co z tym zrobić – mruknął po czym znowu nastąpiła długa chwila ciszy, którą tym razem postanowił przerwać Shino.

- Myślę, że tutaj wszyscy cię rozumieją – oznajmił Aburame. W końcu każdy z nich zakochał się w kimś kogo praktycznie nie znał. – A… nieodwzajemniona miłość to najtrudniejsza droga do przebycia, którą musimy się przynajmniej starać przebyć – dodał swoją filozoficzną myśl, obejmując w pasie Suigetsu.

- Shino ma rację – stwierdził Gaara. – Nie krępuj się Lee, bo tutaj chyba każdy z nas zakochał się w kimś kogo właściwie nie zna. Po prostu zobaczyłeś ją i pojawiły się fajerwerki, stwierdziłeś, że to właśnie ona i…

- Tyle – dokończył za niego Kankuro. – Żadna filozofia, po prostu miłość. Nic nie da się poradzić na to, że…

- Zakochałeś się w totalnie wrednej osobie – Naruto wszedł mu w słowo - którą trzeba rozmiękczyć. Taka jest…

- Miłość – dokończył Neji po czym wszyscy wybuchli śmiechem.

- To zakrawało na telepatię – zaśmiał się Kiba, klepiąc Lee po ramieniu. – Spoko, pomożemy ci.

* * *

Neji położył się na łóżku, zamykając oczy. W łaźni chyba bardziej się zmęczyli niż odpoczęli. Zaczęło się od doradzania Lee a skończyło na pluskaniu, podtapianiu i biciu, oczywiście wszystko w ramach wygłupów.

- Nie mów mi, że się zmęczyłeś – Kiba usiadł na brzegu łóżka, patrząc na spokojną twarz Neji’ego. Hyuuga otworzył oczy, uśmiechając się delikatnie i przytaknął cicho. – Ale chyba masz jeszcze siłę na małe co nie co, misiu? – Inuzuka przygryzł dolną wargę po czym usiadł okrakiem na udach długowłosego. Neji pokiwał przecząco głową, uśmiechając się szerzej. Kiba spojrzał na niego pytająco po czym pochylił się i cmoknął bruneta w usta. Kiedy Hyuuga nie zareagował, przytknął swoje wargi do jego po czym spokojnie torował językiem, drogę do wnętrza jego ust, wsuwając dłonie pod jego koszulkę. Podczas gdy język śmiało poczynał sobie w ustach Neji’ego jego dłonie przez chwilę gładziły umięśniony brzuch po czym uszczypnęły twarde sutki. Długowłosy syknął cicho jednak nadal nie interweniował. Kiba zsunął usta na jego policzek i szyję, całując ją, podgryzając i liżąc. 

- Chcesz żebym był na górze? – zapytał niepewnie Inuzuka, podciągając koszulkę Neji’ego do góry. Hyuuga uniósł się lekko, pomagając szatynowi zdjąć z siebie ubranie.

- Ja nie mam siły więc jeśli chcesz to proszę bardzo – mruknął w odpowiedzi, uśmiechając się figlarnie. Nie koniecznie chciał być na dole ale zawsze to jakieś urozmaicenie. Ciekaw był co Kiba zrobi w tej sytuacji. Inuzuka przez chwilę wodził wzrokiem po umięśnionym, bladym torsie Neji’ego po czym uśmiechnął się chytrze. Już wiedział co zrobi z tym fantem. Rozmieścił się pomiędzy nogami długowłosego po czym pochylił się nad nim i zaczął obsypywać drobnymi pocałunkami obojczyki, ramiona i piersi bruneta. Nie mogąc się powstrzymać polizał jedną z różowych brodawek po czym delikatnie zacisnął na niej zęby. Drugim sutkiem zajęła się jego ręka, głaszcząc go i podszczypując. Chwilę później zsunął usta na umięśniony brzuch Neji’ego i zataczając językiem kółeczka wokół jego pępka, rękami sięgnął do rozporka jego spodni, z którym szybko się uporał. Wstał z łóżka i jednym, szybkim ruchem zdjął z Hyuugi spodnie razem z bielizną. Sam szybko się rozebrał po czym wrócił na swoje miejsce. Zasysał delikatną skórę na podbrzuszu, tworząc tam kilka czerwonych malinek. Dłonią sięgną do jąder Neji’ego, masując je wprawnie. Zerknął na twarz bruneta. Hyuuga przyglądał mu się z zainteresowaniem. Nie podejrzewał, że Kiba jest aż tak chętny. Inuzuka, uśmiechnął się łobuzersko po czym chwycił w dłoń trzon, twardej męskości, składając na jej wilgotnej, różowej główce delikatnego całusa. Przez chwilę pieścił językiem żołądź penisa, wsłuchując się w pomruki Neji’ego jednak i tam jego usta nie zagościły na dłużej. Po chwili wyprostował się i spojrzał wyzywająco na długowłosego. Hyuuga nie wiedział czy przygotować się na bycie uległym czy może Kiba wymyślił coś innego. Szatyn na powrót usiadł okrakiem na jego udach, gładząc jego klatkę piersiową. Po chwili uniósł się, przesuną trochę wyżej i ujął członek Neji’ego, przystawiając go do swojego wejścia. Brunet uśmiechnął się szeroko, kładąc dłonie na biodrach Kiby. A przez chwilę myślał, że jednak będzie dzisiaj pasywnym partnerem. Inuzuka nie czekając długo nabił się na twardą męskość Neji’ego a z jego ust wyrwał się przeciągły jęk.

- O boże, jak dobrze – westchnął, unosząc się do góry, prawie całkowicie wysuwając z siebie członek Hyuugi. – Nigdy bym n-nie… - przerwało mu głośny jęk, kiedy ponownie opadł na gorącego penisa - …pomyślałbym, że to powiem… - z jego ust wydobyło się głośne westchnienie - …uwielbiam twoje kutasa – mruknął, przyśpieszając swoje ruchy. Neji parsknął cicho, wzmacniając uścisk na biodrach Inuzuki. Kiba nigdy nie przestanie go zaskakiwać. Szatyn poruszał się coraz szybciej, jęcząc, wzdychając i krzycząc. Jeszcze parę miesięcy temu wyśmiałby każdego kto powiedziałby mu, że kiedyś będzie kochał się z mężczyzną. Krzyknął głośno kiedy przez jego ciało przeszła wyjątkowo intensywna fala gorąca. Jeszcze raz powtórzył swój ruch i poczuł to samo. Uśmiechnął się szeroko. O tak, znalazł swoją prostatę. Już po chwili doszedł z krzykiem, brudząc nasieniem brzuch Neji’ego. Mimo orgazmu nie przestał się poruszać tylko przyspieszył trochę. Chwilę później brunet wytrysnął w niego gorącym, lepkim nasieniem, wzdychając przy tym.

- Naprawdę go uwielbiam – westchnął Kiba, kładąc się obok Hyuugi.

- Jesteś niemożliwy – mruknął Neji, przyciągając do siebie Inuzukę.

- Chciałeś powiedzieć „wspaniały” – warknął szatyn, mierząc długowłosego groźnym spojrzeniem.

- Tak, tak. Przepraszam, pomieszało mi się – przytaknął Neji po czym oboje parsknęli śmiechem.

* * *

Naruto objął Sasuke w pasie, przytulając się do jego pleców.

- Co robisz? – zapytał, stając na palcach i zerkając na piec nad ramieniem Uchihy. Brunet westchnął cicho, przykrywając garnek pokrywką.

- Naruto, o co ci chodzi? – zapytał, opierając się pośladkami o blat i krzyżując ręce na klatce piersiowej. Blondyn posłał mu pytające spojrzenie. – Od wczoraj kleisz się do mnie bez przerwy – wyjaśnił. – Stało się coś? – zapytał na co Naruto spłonął rumieńcem. Odwrócił szybko wzrok, udając fascynację beżowymi kafelkami.

- Nie – odparł cicho Naruto. Nie był pewien swojego głosu. Cholera, myślał, że Sasuke domyśli się o co mu chodzi. – Przeszkadza ci to?

- Skąd, Młotku – Uchiha położył ręce na biodrach Uzumaki’ego, przyciągając go do siebie bliżej. – To przyjemne tyle, że wcześniej coś takiego nie miało miejsca więc pytam.

- Po prostu… lubię się przytulać – bąknął blondyn, kładąc dłonie na klatce piersiowej Sasuke. Nie chciał aby ich biodra zetknęły się. Był teraz zbyt podniecony. Uchiha zmarszczył brwi, nie wiedząc o co chodzi Naruto. Przesunął ręce na plecy Uzumaki’ego, co spotkało się z pogłębieniem odcienia czerwieni na jego policzkach. Nie miał pojęcia jak interpretować to dziwne zachowanie Naruto.

- Sasuke – mruknął cicho blondyn, wbijając wzrok w koszulkę Uchihy. Nie mógł teraz spojrzeć w twarz bruneta. Był zbyt zażenowany aby zrobić cokolwiek. Sasuke nie zważając na cichy protest Naruto, położył dłonie na jego pośladkach i przyciągnął do siebie gwałtownie. Kiedy ich krocza zetknęły się ze sobą blondyn westchnął, zagryzając dolną wargę. Sasuke uśmiechnął się kącikiem ust.

- Trzeba było powiedzieć, że jesteś napalony – szepnął do ucha Naruto, przytulając go do siebie.

- Ale się wstydzę – bąknął Uzumaki, obejmując szyję Sasuke. Brunet musnął ustami jego szyję po czym odsunął od siebie na długość ramion.

- Nie masz czego. To zupełnie normalnie – powiedział, uśmiechając się łagodnie. Położył dłoń na rozpalonym policzku, gładząc go kciukiem. – Na razie musisz sam się z tym uporać, bo nie mam czasu ale po kolacji, jeśli chcesz, mogę ci pomóc – przesunął dłoń, na równie gorące czoło Naruto. – Może weź zimny prysznic – zaproponował, odgarniając kosmyki grzywki wpadające blondynowi do oczu. Naruto przytaknął, uśmiechając się szeroko. Sasuke był bardzo opiekuńczy i miał okazję przekonać się o tym już wczoraj. A dzisiaj… nawet jeśli chodziło o zwykłe podniecenie to nie zostawiał go sam z tym problemem. Posłał brunetowi pytające spojrzenie, bo od dłuższej chwili przygryzał nerwowo dolną wargę. Uchiha pochylił się nad nim i na chwilę połączył ich wargi w leniwym pocałunku. – Kocham cię – wyznał Sasuke, kiedy już oderwał się od ust blondyna.

- Ja ciebie też – Naruto wtulił się w klatkę piersiową bruneta, uśmiechając się szeroko. Sasuke w końcu powiedział to sam. Bez grożenia, nalegania czy pytania. Po prostu… powiedział to, bo to czuł.

* * *

- Aleś zrobił wyżerkę – Itachi zachwycił się, wręczając Sasuke butelkę wina. – To od Deidary. Stwierdził, że trzeba oblać to spotkanie ale zabroniłem mu brać piwo w puszce więc przytaszczył to – wyjaśnił, kiedy brat spojrzał na niego pytająco. – Po co tego tyle?

- Dzięki – Sasuke odebrał alkohol od Itachi’ego. – Kiedy zobaczysz Naruto w akcji to się dowiesz – mruknął w odpowiedzi, odstawiając butelkę na blat. – Gdzie Deidara?

- Nie wiem, chyba nie umie wywlec tyłka z samochodu – zaśmiał się Itachi. – Pewnie zaraz przyjdzie – dodał, spoglądając na Naruto siedzącego w salonie na kanapie. – Cześć Naru! – krzyknął do blondyna na co ten odmachał mu po czym wyłączył telewizor i wszedł do kuchni.

- Cześć starszy bracie – przywitał się a po chwili razem z Itachim parsknął śmiechem. Sasuke przewrócił teatralnie oczami, sięgając po dzbanek z sokiem. – Gdzie ten sławny Deidara? – zapytał, uspokajając się.

- O, to o mnie mowa? – niespodziewanie tuż przy nim pojawił się długowłosy blondyn, spoglądając na niego jednym, wesołym, błękitnym okiem. Naruto zmierzył Deidarę nieodgadnionym spojrzeniem. Strój blondyna nieco go do niego przekonał. Miał na sobie niebieską koszulkę z bananem; szare, dresowe spodnie, których jedna nogawka podciągnięta była do góry, ukazując różową skarpetkę i zielony trampek. – Naoki Deidara – blondyn wyciągną rękę do Naruto, uśmiechając się szeroko. – Drugą skarpetkę mam żółtą, bo nie umiałem znaleźć pary – dodał, odsłaniając drugą, nieco dłuższą, kanarkowo-żółtą skarpetkę.

- Uzumaki Naruto – blondyn energicznie uścisnął dłoń długowłosego, uśmiechając się równie szeroko. Podwinął nogawki swoich czarnych spodni, ukazując Deidarze jedną pomarańczową i drugą niebieską skarpetkę po czy oboje wybuchli śmiechem.

- To chyba jakiś rytuał – mruknął Itachi do zupełnie zszokowanego Sasuke.

- Mam nadzieję, bo jeśli to ich głupota to nie mam pojęcia co ja tu jeszcze robię – odszepnął młodszy.

- Oh, morderczy braciszek mojego króliczka! – Deidara przytulił Sasuke a jego uśmiech, jeśli to możliwe, jeszcze bardziej się poszerzył. – Dawno cię nie widziałem, Sasu-chan – zaśmiał się po czym dostał po głowie. – Nie bij mnie! – wykrzyknął oburzony. – Kolacja już gotowa?

- Za dwadzieścia minut – odparł Sasuke, odsuwając się od blondyna.

- W takim razie wy tu sobie zostańcie, moje króliczki, a ty, mój nowy blond przyjacielu, chodź ze mną na taras, porozmawiamy sobie – poklepał Naruto po plecach, wychodząc z kuchni. – A! I mam w samochodzie ciasto więc chodź jeszcze po nie!

- Olali nas – mruknął Itachi, opierając głowę o ramię Sasuke. – Blondyni są tacy nieczuli – sarknął, udając, że wyciera nos o rękaw koszulki brata. Młodszy Uchiha jedynie westchnął, wracając do gotowania. Jemu się wydaje czy został kurą domową?

* * *

Shikamaru mruknął, przecierając oczy. Obudziło go przyjemne ciepło na policzku. Uchylił powoli powieki, spoglądając w górę. Zobaczył nad sobą twarz Kankuro, na której błąkał się delikatny uśmiech. Zmarszczył brwi, poprawiając ostrość wzroku po czym odwzajemnił uśmiech. Wciąż nie mógł uwierzyć, że jest z Kankuro. Czuł się tak jakby jego nieosiągalne marzenie spełniło się, zupełnie nie oczekiwanie. Oczywiście nigdy jawnie nie marzył o tym aby pokochał go jakiś chłopak ale kiedy teraz nad tym myślał to sam przed sobą musiał przyznać, że gdzieś tam w środku, pragną aby ktoś go pokochał, zajął się nim, objął ramionami i nie dał skrzywdzić, po przebudzeniu obdarzył uśmiechem a na dobranoc złożył na ustach delikatny pocałunek. Taki właśnie był Kankuro. I mimo iż chwilami myślał, że ta jego przesłodzona, cukierkowata wizja związku jest stanowczo mało męska to w końcu dochodził do wniosku, że są jacy są i to ich związek. Mogą robić ze sobą co, jak i kiedy chcą. Wcale nie minęło dużo czasu, to zaledwie trzy dni, zaledwie kilka pocałunków i kilkanaście objęć a już zaczął przyzwyczajać się do takiego stanu rzeczy. Nie czuł się źle, będąc z mężczyzną. Oboje są facetami, kochają się i nic na to nie poradzą. Jak to się mówi? Miłość nie wybiera. Teraz Shikamaru mógł się z tym w pełni zgodzić. Nie znał go długo ale pokochał. Pokochał tą przystojną twarz, męskie ciało, beztroskie podejście do życia, poczucie humoru i specyficzny sposób bycia. Co z tego, że to mężczyzna? Nie liczy się płeć. Liczy się to, że uwielbia ten szeroki uśmiech, że całą wieczność mógłby patrzeć w te orzechowe oczy, że mięknął mu kolana kiedy słyszy ten cudownie miękki i męski głos, że ten mocny korzenny zapach działa na niego jak afrodyzjak, że dla przebywania z nim może poświęcić nawet swój sen. Im częściej myślał o sobie i Kankuro jak o kochających się ludzi tym mniej obawiał się zbliżenia, tym częściej zastanawiał się jak dać mu znak, że chce, tym bardziej miał ochotę na pokazanie mu, że naprawdę go kocha, że dla niego nie ma problemu z zaakceptowaniem tego, że oboje są mężczyznami i tego, że w tym związku odgrywa pasywną rolę. Tak naprawdę to wszystko jest nie ważne, bo w końcu liczą się tylko oni i ich wzajemna miłość.

- O czym tak myślisz, kochanie? – zapytał Kankuro, głaszcząc młodszego po rozpuszczonych włosach. Shikamaru mruknął cicho, wyrywając się z zamyślenia. Zamrugał szybko i nie odpowiadając przekręcił się na bok i wtulił twarz w koszulkę Kankuro. – Hej, co jest? – zapytał zaniepokojony No Sabaku, zsuwając rękę na plecy młodszego. Zaczął głaskać go uspokajająco, czekając aż zbierze się w sobie.

- Nic, po prostu… kocham cię – odpowiedział Shikamaru, odsuwając twarz od klatki piersiowej starszego. Kankuro uśmiechnął się szeroko, podciągając Narę wyżej.

- Ja ciebie też kocham – powiedział, kładąc ręce na policzkach Shikamaru. – Jak jeszcze nikogo w życiu – dodał po czym wysunął język i samym koniuszkiem polizał dolną wargę młodszego. Shikamaru westchnął cicho a Kankuro przyłożył swoje usta do jego lekko rozchylonych warg, łącząc ich w delikatnym, nieśmiałym pocałunku. Całował go już nie raz ale wciąż miał wrażenie, że Shikamaru jest niesamowicie delikatny mimo iż tak nie było. Młodszy zarzucił ręce na jego ramiona, obejmując jego szyję. Kankuro wsunął palce w miękkie włosy Nary, delikatnie masując jego skórę głowy. Z pod lekko przymkniętych powiek widział jak łagodny rumieniec wstępuje na gładkie policzki, jak długie rzęsy rzucają delikatny cień na porcelanową skórę. Jak to się stało, że umknął mu moment, w którym tak niewyobrażalnie pokochał tego lenia? Zsunął ręce na ramiona Shikamaru, na jego klatkę piersiową, brzuch i biodra. Powoli wsunął dłonie pod koszulkę młodszego, kładąc swoje gorące dłonie na jego zimnej skórze. Delikatnie masował wystające kości biodrowe, wyrywając z ust młodszego ciche, nieśmiałe pomruki i westchnienia. Przesunął dłonie wyżej, ogrzewając zimny brzuch. Rozkoszował się gładkością i miękkością skóry sunąc wyżej, na sutki Shikamaru. Kciukami zaczął łagodnie masować stwardniałe brodawki, zsuwając usta na linię szczęki Nary i niżej na długą szyję. Obsypał ją delikatnymi muśnięciami po czym zassał skórę tworząc kilka małych, czerwonych punkcików. Polizał jeden z nich, uśmiechając się z zadowoleniem. Shikamaru już jest jego. Tylko jego. Poczuł jak młodszy wplata palce w jego włosy, kiedy przesunął usta na jego obojczyki i ramiona. Po chwili pieszczoty oderwał się od młodszego, podciągnął jego koszulkę do góry a Shikamaru nie protestując, uniósł ręce, pomagając Kankuro. Starszy odrzucił ubrani, na powrót przylegając ustami do miękkich, wilgotnych ust młodszego. Sunął dłońmi po jego zimnych plecach, chcąc go ogrzać.

- Zimno – Shikamaru szepnął wprost do jego ucha, wsuwając lodowate dłonie pod jego koszulę. Kankuro zsunął ręce na jego pośladki opięte materiałem spodni po czym podniósł się z kanapy. Nara oplótł go nogami w pasie, przygryzając i ssąc płatek jego ucha. Starszy położył Shikamaru na ich złączonych łóżkach, od razu nad nim zawisając.

- Kocham cię – szepnął, łącząc ich usta w leniwym pocałunku. Shikamaru smakował orzechami i cynamonem. Pewnie znowu przed snem zajadał się ciasteczkami.  Kankuro uśmiechnął się, czując jak młodszy rozpina jego koszulę. Kiedy uporał się z małymi guziczkami zsunął materiał z jego ramion po czym odrzucił ją w bok. No Sabaku położył dłonie na szczupłej klatce piersiowej Shikamaru po czym powoli zsunął je na jego biodra, znów masując wystające kusząco kości bioder. Młodszy położył dłonie na plecach Kankuro, przez chwilę masował rozpaloną skórę, po czym zsunął ręce, poprzez boki jego tułowia, na podbrzusze. Sięgnął do twardniejącego krocza, rozpinając rozporek czarnych spodni. Starszy mruknął cicho, robiąc to samo. Kiedy uporał się ze spodniami Shikamaru i chwycił za brzeg bokserek, spojrzał na jego twarz. Nie znalazł na niej nic prócz zaróżowionych policzków i rosnącego, w szarych oczach, pożądania. Zero niepewności, wahania czy strachu.

- Jesteś pewien? – zapytał cicho na co młodszy przytaknął. Nie było ważne czy będzie na dole czy na górze. Z Kankuro na pewno będzie mu dobrze. Tyle wiedział i jak na razie tyle mu wystarczało. Starszy odetchnął cicho po czym zsunął bieliznę z szczupłych bioder Shikamaru, uwalniając jego sterczącą, twardą męskość. Uśmiechnął się figlarnie, odrzucając bokserki gdzieś do tyłu. Dotknął palcem wskazującym wilgotnej, różowej główki… tak niesamowicie kuszącej. Pochylił się nad pulsującym członkiem i powoli polizał małą dziurkę na czubku żołędzi. Z ust młodszego wyrwał się przeciągły jęk a biodra w brew jego woli wybiły się w górę. Kankuro ujął trzon męskości w dłoń, powoli nią poruszając. Drugą sięgną do jąder Nary, masując je podczas gdy językiem zataczał kółeczka wokół główki twardego penisa. Shikamaru zacisnął palce na białej pościeli, nie wiedząc co z nimi zrobić. Jego ciało przeszywały przyjemne fale gorąca, co rusz wyrywając z gardła jęki i westchnienia. Z żadną dziewczyną nie było mu tak dobrze. Mruknął zaskoczony kiedy ręka Kankuro z jego jąder zsunęła się na pośladki. Przełknął głośno ślinę kiedy jeden z długich, gorących palców zaczął zataczać kółeczka wokół jego wejścia tylko po to aby po chwili zanurzyć w nim opuszek. Starszy wciąż obserwował reakcje kochanka, chcąc wycofać się od razu kiedy zobaczy na jego twarzy choćby cień niepewności. Mimo iż miał straszliwą ochotę wejść w to cudowne ciało, poczuć delikatne wnętrze, cudowną ciasnotę i nieopisaną rozkosz to kontrolował się całą swoją siłą woli, a nie było to łatwe, patrząc na słodką twarz Shikamaru. Jednak gdyby młodszy tylko odrobinę się zawaha to da mu przejąć kontrolę. Nie chce aby Shikamaru podczas swojego pierwszego razu z mężczyzną czuł się źle. Wsunął palec głębiej, dołączając do niego drugi. Młodszy zmarszczył brwi. Uczucie było dziwne, inne, raczej mało komfortowe ale nie bolało. A nawet gdy Kankuro zaczął powoli poruszać palcami stało się to całkiem przyjemne. Kiedy wsunął palce najgłębiej jak mógł przez ciało Shikamaru przeszedł dreszcz a z jego ust wydobył się głośny jęk. Nara posłał Kankuro ponaglające spojrzenie. Chciał poczuć to jeszcze raz, jednak kiedy starszy wyjął z niego palce i sięgnął do szafki nocnej stojącej obok łóżka bezwiednie zacisnął mięśnie odbytu, przełykając głośno ślinę. Chyba jeszcze się tego obawiał. Palce były mniejsze niż duża męskość Kankuro.

- Coś jest nie tak? – zapytał No Sabaku, widząc zaniepokojoną minę Shikamaru. Młodszy pokiwał przecząco głową, zamykając oczy jednak jego brwi pozostały zmarszczone. Kankuro wiedział, że coś jest nie tak. Położył dłonie na zgiętych kolanach Nary, śledząc jego szybko poruszającą się grdykę. Był zdenerwowany, wahał się i starszy to widział. Sięgną po żel intymny, przez chwilę wgapiał się w etykietkę nie widzącym spojrzeniem po czym wyciągną buteleczkę w stronę Shikamaru.

- Ty to zrób – powiedział pewnie po czym odetchnął głęboko. Kiedyś często bywał na dole, wiedział jak to jest, pamiętał swój pierwszy raz, dlatego pozwoli Shikamaru aby ten raz to on był na górze. Dopóki się nie przyzwyczai, dopóki naprawdę zechce być uległy. Młodszy spojrzał na niego pytająco na co Kankuro wepchnął żel w jego dłoń. – Zrób to – powtórzył po czym położył się na plecach, zginając nogi w kolanach.

- Kankuro… - Shikamaru nie wiedział co ma powiedzieć, co zrobić. Nie był pewien czy No Sabaku naprawdę chce zrobić to tak a nie inaczej.

- Shika, nie gadaj tylko rób co masz robić. Nie chcę żebyś się stresował. Póki nie przywykniesz do bycia pasywem to będziemy to załatwiać tak. Nie mam nic przeciwko. W końcu w związkach jednopłciowych jest równouprawnienie a jesteśmy w takim wieku, że czego byśmy nie robili to i tak będziemy rżnąć się jak króliki aż oczy nam nie wyjdą na wierzch więc… do dzieła – Kankuro wyjaśnił swój tok myślenia jak najszybciej umiał po czym wyrwał butelkę zdziwionemu Shikamaru. Wylał sporą ilość na dłoń, rozsmarował szybko i sięgnął między swoje pośladki. Kiedy odnalazł ciasną dziurkę, wsunął w nią dwa palce, wzdychając cicho. Dawno tego nie czuł jednak był już do tego przyzwyczajony. Poruszył szybko palcami a po chwili dołączył do nich trzeci. Kiedy uznał, że jest już wystarczająco rozciągnięty, znów sięgnął po tubkę i wylał resztę zawartości. Sięgnął do męskości wciąż oniemiałego Shikamaru i rozsmarował na niej żel.

- Shake, nie patrz tak – zaśmiał się po czym cmoknął młodszego w usta. Shikamaru otrząsnął się i chwycił starszego za biodra. – Bierz mnie, bo za chwilę zmienię zdanie – na te słowa Shikamaru wszedł w Kankuro jednym, jednak wolnym i uważnym, ruchem, wzdychając przy tym. Nie spodziewał się, że to takie cudowne. Ciasno, mokro i gorąco. Nawet nie zaczął a już mógł stwierdzić, że seks z mężczyzną jest znacznie lepszy niż z kobietą. Kankuro poruszył niecierpliwie biodrami, dając młodszemu znak, że może śmiało się poruszyć. Po kilku kontrolnych pchnięciach i dokładnej obserwacji twarzy starszego, Shikamaru sięgnął po pocałunek. Zsynchronizowali swoje języki razem z wolnymi ale mocnymi ruchami Nary. Kankuro już dawno tego tak nie robił ale musiał przyznać, że to całkiem przyjemne. Ba! Bardzo przyjemne. Gdyby nie usta Shikamaru zapewne wzdychałby bez opamiętania. Młodszy przyśpieszył nieco pchnięcia, odsuwając się odrobinę od kochanka. Natychmiastowo z ust Kankuro wyrwał się niespodziewany, cichy jęk. Zasłonił dłonią usta na co Shikamaru parsknął cicho. Może dzisiaj jest bierny ale nie zmienia to faktu, że w całym tym związku jest partnerem dominującym i jęczeć mu nie wypada. Kiedy z jego ust wyrwało się głośne westchnienie, wpadł na pomysł.

- Złap mnie za szyję – poinstruował młodszego. Shikamaru zmierzył go zdziwionym spojrzeniem po czym, nie podejrzewając niczego, wykonał polecenie. Kankuro wsparł nogi o materac i, zanim Nara zdążył zaprotestować, on jakimś ekwilibrystycznym ruchem odwrócił ich tak, że teraz to on był na górze. Shikamaru zapewne bardzo by się zdziwił gdyby nie to, że z jego ust wydobył się niemal krzyk, przez doznania jakie zaoferował mu Kankuro, wysuwając i wsuwając go w siebie jeszcze głębiej niż spodziewali się, że można. Teraz to starszy sprawował kontrolę nad sytuacją. Uśmiechnął się figlarnie po czym wsparł ręce o łydki Shikamaru, wyginając się do tyłu, i zaczął wsuwać go w swoje ciało unosząc się do góry i opadając. Młodszy nie protestując ułożył dłonie na biodrach kochanka, dając mu przejąć kontrolę. Kankuro wsuwał go w siebie głęboko, wzdychając przy tym i dając im maksimum przyjemności. Shikamaru ledwo wytrzymywał nadane przez starszego tępo. Czuł, że jeśli nadal tak pójdzie to szybko ujrzy metę. Spojrzał na twarz Kankuro. Miał lekko zaczerwienione policzki i oddychał głośno ale nie wyglądał na bliskiego finiszu. Młodszy zsunął prawą dłoń z biodra kochanka na jego podbrzusze po czym ujął w dłoń jego męskość. Kankuro uśmiechnął się łagodnie, nieco zwalniając. Pochylił się ale zamiast złączyć ich usta w pocałunku jedynie oparł ich czoła o siebie, owiewając wargi Shikamaru gorącym oddechem.

- Szybciej – wysapał Kankuro, opierając dłonie o ramiona młodszego. Nara bez zwłoki wykonał polecenie, czując jak twardy członek kochanka pulsuje wraz z szybkim rytmem jego serca. Już po chwili rozlał się gorącym nasieniem w ciasnym ciele Kankuro. Jego krzyk został zagłuszony przez usta starszego, który sam doszedł, oblepiając jego brzuch i dłoń spermą. Kankuro odetchnął głośno, jeszcze przez chwilę nie odrywając  swojego czoła od skroni Shikamaru po czym oparł się o klatkę piersiową młodszego i uniósł biodra do góry, wysuwając go z siebie. Opadł na miękki materac tuż obok kochanka i przyciągną go do siebie, nie zważając na to, że oboje kleją się od potu i nasienia.

- Kocham cię – mruknął, przymykając oczy. Powinni wziąć prysznic ale tak bardzo chciało mu się teraz spać. Shikamaru wtulił się w tors Kankuro, przerzucił rękę przez jego biodro i zamknął oczy.

- Ja ciebie też – szepnął jeszcze po czym zapadł w głęboki sen. No Sabaku uśmiechnął się z zadowoleniem i objął Shikamaru mocniej, samemu zasypiając.